долу (прил.) - на (предл.)

Долу на улицата мали вители од ветер тркалаа прав и искината хартија во спирали и иако сонцето светеше, а небото беше јасно сино, изгледаше како во ништо да нема боја освен во постерите што беа излепени насекаде.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мислата на Рада се развлекуваше како ластик, од некаде долу на Југ, сѐ до спојот на Ушќе, местото каде што денес потона и излезе од вителот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Пред мене гледав веќе како почнуваше да се меша жолтото од сонцето и изгореното жолто долу на земјата и како полека сето тоа станува пепелаво.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Дагларбеј, со уште двајца свои пријатели и една дама, поетесата Дрита Караинџик, ми приреди голема вечера долу на Босфорот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во едно „ура-ура“ ги донесоа ќебињата и ги спуштија долу на правта.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Симон ѝ рекол дека, природно, Борко имал многу непријатели меѓу Долненчани откога решил да го потопи Долнец и нив да ги истера долу на влезот на Б.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Се спуштивме долу на ридските нивчиња.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Веднаш по тој разговор. Долу на спратот кај неговите родители...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Пелагија има станато од своето место и клечи пред скутот на Перса, а солзите капат долу на килимчето.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Другар му не разбира: старицата го бараше својот внук Борис митралезецот, оној што загина во тоа лето долу на пругата, а не него, зашто тој и немаше баба.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
„Ако ја приредеше прославата, Иван Степанович, негде долу на корзото, да речеме во Кралска круна, или во некој друг таков локал, никој немаше да размислува за девојкине ниту пак за тоа од каде се парите за прославувањето!“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Кога го реков ова татко ти и вистиски зовре.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А вие Семјон пожестоко и од мене се судривте со тие зла бидејќи бевте помлад кога нѐ подбраа Црвените, долу на Крим, му се обрати тој на татко ми.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Така и Господ, си помислив, трудејќи се и премногу околу најамбициозното создание на својата правдољубивост, Човекот, гледајќи го од височините, ни не претпоставувал, со каква леснотија таа негова творба долу на земјата ги погазува основните начела што тој му ги оставил како своја порака.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се молевме кон небото – а гласот ни беше тежок И паѓаше пак долу на земјата За да не нѐ чуе ништо зашто немаше кој да нѐ чуе.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
„Како е долу на Земјата? Како е во Њујорк?
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)