доста (прил.) - фрчи (гл.)

Утрото пред да се разбудам, дедо ми ме дупна со некакво дрвиште што го пикаше во огнот: - Стани! Доста фрчиш со носот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)