Не често, ама времето, годините... одам јас на гробишта, по пат купувам свеќи и евтино цвеќе – со делче од пензијата - и седнувам јас покрај гробот на другарот или другарката од стројот и си прикажуваме. За денес и за вчера. Најмногу за вчера.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)