еден (прил.) - по (предл.)

И од ним - самовилите една по една идеа - од гроб до гроб го дигаа јунак до јунак - на оро.
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Причините на претензиите на Србите и на Бугарите се, се разбира, чисто политички, но освен нив има уште една: македонските наречја стојат едно до друго така блиску, едно во друго се слеваат толку незабележливо што, ако се признае едно од нив за српско или за бугарско, ќе треба да се признаат за такви едно по друго и сите соседни со него.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Од секаде од периферијата на Душановата Империја по неговата смрт отпаѓаат областите една по една.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Нападите на Вестготите, Остготите, Хуните, Аварите, Антите, Словените, Србо-Хрватите, Бугарите на Византија се сменуваа еден по друг и поради таа причина византиските историчари зборуваат за сите тие народи, па и за Словените и Антите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Помладите еден по еден ја напуштија свадбата! Јадење и пиење имаше колку да сакаш!?
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Точно, помисли Едо, но како еден по еден да ги откопа неоштетени и притоа да им ги отслика на читателите онакви какви што низ неговото истражување ќе се покажат да бидат.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Можеби цел час ечеше гората од ударите на секирата, а потоа момчето слезе до потокот и почна да ги зема трупците и еден по еден да ги пренесува во стреата што беше залепена до јужниот ѕид од колибата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
По насипот веќе се спуштаа неколку бригадирци со количиња, јурејќи силовито еден по друг.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Само еден по еден, не се буткајте народеее! ...
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Еден по еден ги запали со кибрит, па со се’ сила ги зафрли на разни страни.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Еден по еден ми се губат некаде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Може еден по еден ќе нѐ ликвидираат, си велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Веќе одамна не одиме заедно, туку еден по еден, со ред.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Почнавме една по една да се слекуваме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги снемува, еден по еден, ни се губат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Стои Толе над посатките и сеедно зборува: - Стомниња, бардиња, грниња, вика, не ќе оди ова за многу и мечката од Москва ќе се опсени и за нас, стомниња, бардиња, грниња и ќе видите, вели, како што слушам јас, стомниња, бардиња, грниња ќе прави војна и за нас, вели, па уште ние останавме без држава, вели, стомниња, бардиња, грниња, на сите околу нас им даде, вели, стомниња, бардиња, грниња, зар другите ѝ се породнини од нас, вели и ги крева стомнињата едно по едно, го чука со претите и после дува во нив да видат луѓето дека никое не тиши.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се штрекнувам и од страв така ко зашеметена, ко забудалена ги гледам децата и ги прашувам : - Да не ти е нешто, ги прашувам едно по едно, да не те боли нешто: мешето, главата, устата, устина мои мили!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По него и ние велиме; сите, еден по еден велиме: - Е, бог да го прости! Несреќа!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И вика: пире, пире, пире, и ги фаќа една по една кокошките, ги коле. Фаќај, коли, фрлај. Куп.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И едно по едно ги фрлаат во огнот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
бати пасошите нели Македонија е слободна, а народот со лева рака се крсти и се чуди што ни стана, да не се јавило некое непознато беснило што нѐ скокотка и нѐ тера на смеење, ама од Македонија еден излегол, а цел свет дошол на тепање, што не се тепаат кај нив, ама на туѓо гумно и на туѓ газ не боли толку многу, и така радоста ни беше пуста, се враќаме преку туѓа земја, првин во Варна: војска, војска нѐ опколува и еден по еден нѐ пушта низ страга, ко овци на молзење, 117
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)