еднаш (прил.) - го (зам.)

Грета: Штом ќе завршиме со тебе, Тики Ди, и твоите и печатот и телевизијата има да дознаат кај си ги криел овие вештачки помагала!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А верувам дека сите твои обожаватели би сакале да носат дел од тебе, би сакале со себе да го имаат големиот Тики Ди кој еднаш го изеба Гризли Адамс!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тики: Тоа е точно.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Еднаш го посматрав во вежбална. 5 минути држеше тег од 150 кила и за тоа време изрецитира цела сцена од Хамлет. Го обожаваше Шекспир.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Уште еднаш го замолив да не се сомнева дека сето ова со водоводот е оправдано и благородно, дека јас морам тоа да го сторам со негова поддршка, дека морам да се вратам со ферман в раце, така реков, со ферман.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Беше помлад човек, се потсетив дека еднаш го бев сретнал во една од продавниците на Маказар додека купував некои нешта за себе таму. Се потсетив и на името, Јован.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но штом еднаш го рашириме терминот „виртуелна реалност” така што да покрива okno.mk | Margina #15-16 [1995] 51 сè што е артифициално, ние ја губиме моќта на терминот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Пол еднаш го праша Лу како тоа девојка им свири тапани, а овој му рече: „Многу едноставно.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Една од приказните кои оделе со Луовата слика била за некој манијак кој убил четиринаесет деца и го снимил нивното врескање, за да може после да дрка секоја вечер во шталата, а Џоновата слика се појавила заедно со една приказна за некој тип кој го убил својот љубовник затоа што сакал да се ожени за неговата сестра, а овој не сакал сестра му да се омажи за педер.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Рекламирачите го фалат нашироко „вистински симулираниот орев”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Некој новинар еднаш го праша Пол дали ги плаќаме Велветите; кога Пол му рече: не, тогаш овој сакаше да дознае од што живеат.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тогаш Велветите се преселија во Фектори, заедно со своите тапани, и маракаси, и гитари, и казуи, и автомобилски сирени, и парчиња стакло кое го кршеа и почнуваа да вежбаат.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
На јаве му се случува страшниот сон во кој ветрот и тој блудат низ испразнетиот град и се печат на тивкиот оган на неодамнешното живо присуство и сеќавање, на довчерашниот, додуша сè помалуброен, но сепак постоен џагор на живиот град, на Солун, што сега исполнет само со бивш живот некој еднаш го нарекол Втор Ерусалим. Кој сега е нов Гехином.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Наредено им е да се качат на воз и да заминат од дофатот на сојузничката слобода.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој уште еднаш го крева погледот спрема неа, ја граба како што се ближи.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Грот: Да те преобратам. !
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тоа дефинитивно беше ментална блокада која требаше да ја поминам, но штом еднаш го сторив тоа станав многу посреќен. ?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Па, човече, секој што еднаш го видел рецитирањето во Струга јасно му е дека на таа почва може виреат обреди и ритуали, паганштина, но нешто навистина подлабоко сакрално, она што кобајаги го нарекуваме уметност, она проникнување меѓу неверојатно извештените раце и божјиот стринг, она што го има Бах, Леонардо, Џојс, тоа овде никогаш го немало...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Крај еден од клучните Таткови сиџили, беше и неговиот Орден на социјалистичкиот труд, од последниот ред, кој, за волја на вистината, само еднаш го закачи на своите гради.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Овој миг тоа најарно ѝ го кажа. Ѝ помогна да го стори она, што не еднаш го чувствуваше, но кое не сакаше никогаш до сега да си го признае...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Бојан уште еднаш го пресече својот дел и го стави едното парче в уста.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Државниот социјалистички кич во новите политички времиња е заменет со нов кич, со оној што Данило Киш еднаш го нарече - лицитарско срце.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
16 Согласно чл. 4 од Законот за измена на Законот за минимална плата во Република Македонија (бр. 30/14) минималната плата за 2015 година ќе изнесува 9.590 денари во нето износ, освен за одделите производство на текстил, производство на облека и производство на кожа и слични производи од кожа чија висина ќе изнесува 8.050 денари во нето износ, измена која уште еднаш го потврдува дискриминаторскиот карактер на законот кон работниците во овие индустриски гранки.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Израдувана од убавината, го разгледа местото пред себе и околу себе, уште еднаш го препозна дека е тоа истото место каде што секогаш кога тука ќе дојдела со гојдата на ова место, седнувала.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Еднаш го прашав зошто му се толку многу пари, а тој рече: да изградам голема куќа за во неа да живееме сите заедно: мајка ми, сестра ми и јас. И мојата жена, рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
На пример, се сеќавам дека еднаш го молев татко ми да ми купи една играчка-автомобил од излогот на една продавница; тој рече дека е прескапа, и дека нема толку пари.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И прашај го, му реков на Кожинката, прашај го детето дали мајка му барем еднаш го спомнала моето име!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Она, кога пројава на бел коњ.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Еднаш го слушнав поштарот како ѝ вели на мајка ми „Онаа, легнатана, ако стоеше немаше да ни се причинува толку голема“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„На жената од над амбисот мислиш?” праша мајка ми додека седнуваше да се потпише во бележникот на поштарот за примените пари.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Па потоа повикај го и тој Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Само еднаш го имам видено излезен од под земја.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Побарај и од него изјава".
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Со закана во гласот тој уште еднаш го повтори прашањето и јас безволно одговорив: - За книги. Ме праша што читам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Слушајки го чрчорот птичји што достига довде, целиот пролетен брбор — На гусла двоструна свирејќи, покрај патот седнал, го пее ова просјак сед; а јас, пак, прост запишувач, минејќи тука еднаш го запишав од ред до ред.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Меѓу нив е и Мишко, пристојно облечен, со куфер во рацете.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Да знам, еднаш го извлековте... а имаше и модрица...
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Саздо уште еднаш го удира по рамо својот пријател, се исправа и се упатува кон групата луѓе пред локомотивата.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Естетиката и стилот традиционално се женска работа, исто како што политиката, стопанството и спортовите по правило се машки.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Милдред Пирс е „женски филм“, а најмногубројните и најпредадените обожаватели на Џоан Крафорд се жени од работничката класа. („Отсекогаш била поголем хит за жените отколку за мажите“, забележува Дејвид Денби).329
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Што има да се изнапише цела книга за да дојде, полека-полека и макотрпно, до простиот и фрапантно очигледен заклучок што требало да се види уште на почетокот?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А ако машките геј- возачи пројавиле склоност кон фолксваген голф и кон форд проуб, како што се тврди, тоа е така затоа што – како што тоа еднаш го срочи еден мој особено надарен стрејт- студент, упатувајќи на една од оние популарни формулации во кои сексуалните и родовите норми на нашата култура си добиле најјадровит и најрезок, иако одбивен, израз – тоа е така затоа што, вели, тие автомобили се „коли за пички“.330* ‌Па, тогаш, што има да се прави таква мистерија од логиката на машката геј- култура?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Гол, уште еднаш го препрочитува крајот на писмото.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Она што само еднаш го добива човечкото суштество - животот – го уништува со лудилото и покрај тоа што го живее, бидејќи го живее без резултат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Животот во лудило - грешка или промашен влог на природата и на Бог.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш одев таму за време на неговите работни часови, затоа што слободниот дел од денот го минуваше само со Марта Бернајс.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Беше есен, а јас му реков: „Нашите сенки можат да се допираат дури и ако ние не се допреме.“ И нашите сенки си играа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Полека му се приближував, а еднаш го повикав да си играат нашите сенки.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
4. ... „Дојди да видиш кој дошол во градов,“ ми рече брат ми кога еднаш го посетив во Виенската болница.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Иако потоа живееше во Бугарија и беше на бугарска служба, Баласчев не еднаш го креваше гласот во полза на својата поробена и подоцна раздробена татковина.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Потплукна во палецот и уште еднаш го протри местото кај што сакаше да почне да пишува.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Трипати го тепаа со стапови и еднаш го каменуваа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Онисифор од другото племе уште еднаш го погледнал преку рамо неодредено и со едно око поголемо од сечии две.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Послушал, го вратил ножот в пазуви. Не можел да удри в грб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Јас тоа го извршував со такви напори, што на осум години еднаш го видов татко ми да ме земе за рака.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Штом ја загледав околината, јас решив дека за почеток, треба да пораснам.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Шетајќи низ пространото шеталиште Теразије, Рада уште еднаш го изоде патот на својата безгрижност.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Орловското гнездо, како што еднаш го нарече Томо, својата топлина ја нудеше посебно кога двете цимерки на Рада заминуваа за Струмица и Кавадарци.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тој само еднаш го виде дворот. Тоа беше пред една година.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Лазор, кутриот, сиот онемен и сиот пожолтен, не од страв од борење со Иса, беше сигурен дека нема, не се родил човек кој не може да биде кутнат од него, туку од еден сон што го сонуваше ноќта помеѓу средата и четвртокот (тогаш, во сонот, од една џган, од сите вери и раси, насобрани на една непозната ледина се зададоа две црни кучиња и едното еднаш го укаса долу во слабината, а другото двапати горе за левата плешка, а од песните и од кажувањата на стари се знае дека ако те укаса на сон црно куче, значи те укасал душман, поправо те укасал нож или куршум од рака на душманот) само гледаше во Максима и затоа се почувствува многу олеснето кога тој рече Не сме дошле да правиме борачки, Хаџи Ташку; имаме да свршиме многу работи а една и со тебе, да се измириме, но првин да ја свршиме оваа со Мустафа ефенди.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И знајеќи дека таму кај што има борачка има и плачка, и знаејќи дека таму кај што се собрале Арнаути има и кавги кои секогаш со лошо завршуваат за христијаните, ги одведе потковичаните на ан кај Стомнаровци.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Зад челична мрежа, најверојатно за да ги заштитат од мене, седат во ист ред сведоците: ученичката во црн сатен, онаа танка скоро проѕирна жена што бездруго ќе се откажува од мене колнејќи се дека сме биле во брак, оној што еднаш го сечев под струјомерот (сиот е во превивки и под долги фластери), оној друг што остана да лежи со крваво теме во царството на пауните и тревите, двајца што еднаш ја откопуваа од подот Неговата слика.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Александар уште еднаш го обзеде горчината што го фаќаше по завршувањето на секој состанок во неговата фирма.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Но еднаш го притиснав татко ми... - Го притисна?
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
За посветените таа станала проѕирна, таа, поправо, ги открива очите на нивниот ум.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Водата е име кое алхемичарите ѝ го дадоа на живата, елементот од prima materiae, како и Меркур, конечниот производ на вештината. Duchamp веќе го откривме во Меркур, така што идентификацијата Вода/Меркур уште еднаш го потврдува дублетот Du- champ/Посветеник.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Зад челична мрежа, најверојатно за да ги заштитат од мене, седат во ист ред сведоците: ученичката во црн сатен, онаа танка скоро проѕирна жена што бездруго ќе се откажува од мене колнејќи се дека сме биле во брак, оној што еднаш го сечев под струјомерот (сиот е во превивки и под долги фластери), оној друг што остана да лежи со крваво теме во царството на пауните и тревите, двајца што еднаш ја откопчуваа од подот Неговата слика.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ја гледа Богдан сликата од дедо му и се присетува на она што тој еднаш го науми.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
И Мирон еднаш го гледаше. Но, сеедно, пак мислеше.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Кога домаќинот уште еднаш го фати со немирните прсти копчето на неговата кошула, не издржа - околу нив почнаа да трчаат невидливи мачки со кучешки гласови и да се кострешат оџи во чии дворови се кријат митралези.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тој ѝ ја раскажа историјата за Џонс, Аронсон и Радерфорд и за значајното парче хартија што еднаш го држеше в раце.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ја зеде книгата што беше оставена на масата и уште еднаш го прочита напишаното на листот до неа, што тој го толкуваше како натурена порака со одредена цел која може да ја смисли само, како што во еден момент гласно изговори: “будалеста жена”.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Таа знаеше да го прави тоа, сочувствувајќи со мојата несреќа (јас никогаш за ситуацијата во која бев не го употребив зборот несреќа, тоа еднаш го рече Деница и таа беше во право).
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Со сета своја измачена душа, стануваше свесна: уште еднаш го загуби Карл...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Докторот уште еднаш го погледна топломерот и рече возбудено: - Мама мија!
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Ако еднаш го стартуваме, никогаш веќе нема да дозволи да се задоволи со рутински задачи. u Не ли е премногу идеалистички да се каже дека сакаат луѓето да прават свои сопствени програми?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Иако проектот е во рана фаза на тестирање, еднаш го пробавме во суперкомпјутерскиот центар во Сан Диего, кадешто учесниците се шетаа по внатрешноста на пациентите и ја набљудуваа структурата на нивниот мозок.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Не знаеше и не се бореше да за не сонува ли или повторно доживува или сега за прв пат влегува во оној настан што можеби еднаш го дожевеал само како мисла, како колебливост, како туѓ настан, што расне во ассоцијации на сетилата-од линија или звук или мирис, или се заедно, и стои како недогледен пламенен столб збуцан во темнината. Како вжарен нож.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Збогум“. Збогум, повтори во себе. неговите прсти уште еднаш го допреа млакото грло на шишето.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
-Би ве потсетил, господару, на она што еднаш го рековте: „ние четворицата - и Дипигус, се разбира - сме како четири запченици од кои секој се забодува во оној другиот”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Зарем навистина и јас и Пајо треба да ве напуштиме?!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Еднаш го прашав: „А што ти значи тоа, Руски, да не се навреди ни козата, ни зајакот?“ „Ништо! Сосема ништо! Сум го слушнал некогаш од некого.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Да се живее и не е ништо друго, туку повторување на слушнати работи".
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А еднаш го фатија кај што ја влече мрежата и повторно ги враќа рибите во езерото.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Магазинот Rolling Stone еднаш го нарече “Beat Godfather”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Еднаш го видов светот, тој преубав, совршен, хармоничен, задоволно го вдишував пријатниот мирис на животот со идиличен крваво црвен и азурно син витраж на појави кои се раѓаат од слаткиот извор на копнежите, надежта и страстите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Овој свет во допир со несовршенството на реалноста, во моите очи го отслика светот на мизерноста, болката, ужасот од уништувањето на се што создаде Бог.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Во таа неволја еднаш го сретнале: неколцина Македонци војници на маски, во мешини носеле вода од некоја река. беше пладневен припек и жега!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
АРАПОТ: (На излегување) Фафљуктен сармусаклин јунама беч. (Излегуваат) БОРИС: Јас го учев два месеца, овој еднаш го чу, го запамети.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Сосема отворено побарал Советската влада да се изјасни во однос на идејата за „Голема Македонија“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Британскиот амбасадор во СССР, Кер, постапувајќи по директивата на своето Министерство, на 13 март испратил писмо до министерот за надворешни работи на СССР, Молотов, при што уште еднаш го запознал со британските ставови за југословенско-бугарската федерација и го изнел задоволството од советските убедувања за нејзината неактуелност, но ја предочил британската вознемиреност поради советското одобрување на преговорите меѓу Југославија и Бугарија за постигнување договор за сојуз и заемна помош.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Нејзиното бебе е завиткано во шал, истиот шал што таа еднаш го имаше постелено врз каучот во дневната соба на нејзиниот стан во Сан Франциско.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Таму беше отидена да изучува модерен балет, тап, и балет.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Татко ѝ сакаше таа да се запише во медицинско училиште.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Одбива само кунг-фу,зашто јас еднаш го удрив со ногата по стомакот и зашто многу врескам кога напаѓам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тоа пак дојде во нашите краишта дури по години, по Илинденското востание кога крстот дојде во опасност, кога камбаната удри за борба и кога јас уште еднаш го кренав селското знаме за јуриш кон Слобода.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Уште еднаш го фати на долниот крај и го залиста палецот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Еднаш го фатиле мофашите, им го дале на некои бичкиџии да го врзат на гредата што ја бичат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само еднаш го фатив на дело.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)