еднаш (прил.) - мајка (имн.)

Ја гледам и си спомнувам, еднаш мајка ми ми рече: „Да можеме да сме на иста возраст, мислам дека би биле добри другарки ние двете”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ја одмерувам од глава до петици и си мислам, е богами со тебе тешко дека би се дружела, види се каква си.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Еднаш мајка му го праша Богулета: - Знаеш ли што везе дедо ти?
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Дури еднаш мајка му, не знам дали по грешка, ме нарече со нејзиното име.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
ЧУМА „Татко ти многу го сакаше Максим Горки“, ми рече еднаш мајка ми откако татко почина.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Што не дојде веќе еднаш мајка ми, да ме откачи од оваа досадија, - си велев – отсекогаш била влечка.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А кога еднаш мајка ѝ рече дека кој ќе научи писмо ќе може да му пише на тоа момче што го сака, таа се зацрвене до уши, избега од рацете на мајка ѝ која сакаше да ја избакне.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Што прави толку долго? Од кога ја чекам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)