Шмркна уште еднаш додека чувствуваше како од болките во зглобовите во него се раѓа онаа негова добропозната нетрпеливост – секогаш истото чувство на неконтролирана лутина што одеднаш му извира однекаде и почнува да му пулсира низ вените.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Ова ми се деси еднаш додека шетав по бесконечните рафтови...
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
„Од мојот бостан, вели, иако знам како дише секоја лубеница, се случува да скинам и понекоја зелена“. И ете, како Кусакатскиот и сите ние.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Борис Кусакатски, еднаш додека си ја играевме нашата игра ми призна дека му се случувало во текот на годината по неколку пати да згреши.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Откако ќе нацрташе еден таков предмет – како што реков, тоа се случи само еднаш додека бев кај него – со кола заминуваше на творечки одмор што траеше повеќе од осум дни, додека црташе само четврт час.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Така, тоа што беше утешно и корисно се создаваше илегално.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Заврти се, и уште еднаш, и уште еднаш додека пожарот не престане. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 195 “Џојс? што е?
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Се сеќаваш ли како те учев да го вденуваш конецот?
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
“Ти се скина конецот?
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
” “Ми се скина конецот.”
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)