едновремен (прил.) - негов (прид.)

Пишувањето е можно во тоа надоместување на таткото со привид на присуство.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ајде да ги вратиме наводите во нивниот “изворен” контекст и да видиме дали таквата критичка вежба ни помага да почнеме да одговараме на некои од поставените прашања. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 16 “Богот на пишувањето е значи едновремено негов татко, негов син, и тој самиот”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Друг пат тој го зазема местото на првиот Борхес, но и го надминува: “Богот на пишувањето е значи едновремено неговиот татко, неговиот син, и тој самиот”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сега можеме да видиме дека овие три епиграфи - во самата средина на првиот дел на “Фармацијата” - заземаат прикладно важно место.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Значи, еден збор и едновремено неговата негација означуваат една те иста состојба.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)