еднолично (прил.) - одење (имн.)

- Ех, сѐ со време! Воздивнува поштарот, божем првпат стои на ова место, каде завршуваше неговата дневна работа, неговото еднолично одење по нерамните стрмни улички на гратчето.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)