Но знаејќи си го Јована за штеркнат во умот, не само во тоа што не виделе ништо сомнително, туку, напротив, им станало смешно и жално за човекот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Или заради сето жално за неа и за детето.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Тоа им го кажуваа на властите после, две недели по Јовановото заминување.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)