замислено (прил.) - рече (гл.)

Очекуваше сцена и солзи. Место сето тоа, таа замислено рече: „Јас те сфаќав и мислев дека и ти ќе ме сфатиш.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
- Пак работата не оди, - замислено рече тој. - Зошто?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Брзо помина денот... - замислено рече генералот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И потем, гледајќи низ мене, замислено рече: „Гласот Ж, буквата Ж, кај него ја има а кај нас не. Се прашувам: зошто?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)