зачудено (прил.) - го (зам.)

Татко ми зачудено го погледна шефот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Таа зачудено го погледна.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Смешкајќи се загадочно, Грдан извади од торбата пластична кутија од алва, на што Грда зачудено го погледна, но кога ја отвори кутијата во неа се покажаа маслинки - зелени, долги, цепнати по должината.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тој го прелистуваше од почеток до крај, од фотографијата на голобрадиот бруцош до последниот потпис на деканот, не како да е на домаќинска маса туку во царинска кабина, па зачудено го заклопи: - Браво, богами.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Што ти е? Што си таков? - зачудено го прашува Тоше.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Тие зачудено го припогледнаа, ги вкрстија своите погледи и очигледно не сакаа да го прифатат она што им го рече тој, но сепак се потчинија.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Зачудено го гледав и не можев да одговорам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Тројца, велиш? зачудено го погледна Андон. Кузман потврди со глава.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
„Сторивме грев, синковци господови и мои“, прослови. „Едни умираат, други на умрениот му го лапаат ајванчето.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Луѓето џвакаа и зачудено го гледаа. Нивните големи залаци предизвикуваа болка во моето грло.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ја познавам! Ана трепнува и зачудено го погледнува. - Не сум очекувала вакво познанство.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Ване, не молчи му. Удри! Арсо се сврте кон Цанета и зачудено го погледна.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Татко зачудено го погледна Камилски, сакаше да го прекине, но се предмисли, сигурен дека тој има уште да каже.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски зачудено го погледна Татко, не сакаше да им верува на неговите зборови.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко сега беше песимист, Камилски сега стануваше оптимист, додека на почетокот беше обратно.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Зачудено го гледаше Татко, кој набрзо ја кажа тајната: Аполинер едноставно предложи дека само туѓите зборови, (продолжи на француски јазик qui ne sont pas, digrѕ` (кои не се сварени), можат да бидат отфрлени.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Зачудено го гледаше Камилски, кој со извишен глас продолжи: Декарт ги советуваше изгубените патници да не талкаат, час свртувајќи лево, час десно, без да запираат никаде, туку постојано да чекорат само во ист прав правец, напред, само напред без никаква промена да не ги принудат да го променат овој тек!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сотир Паскали зачудено го гледаше својот некогашен професор Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Му се допаѓаше да го трие со два прста нејзниното мало, розово уво. „Го лажеше со други...“ Таа зачудено го погледна.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Брат му зачудено го погледна; од неговите очи кратковидноста модрикаво зрачеше и се разлеваше по месестите јаготки. „Но ти самиот сакаше таму да работиш.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
- Мама мија! - зачудено го гледаше докторот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Мајка зачудено го погледна.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка зачудено го погледна, се сврте и рече: – Пред умирачка, сине, сите денови се исти!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка зачудено го погледна Татко со отворениот Куран во рацете.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко зачудено го погледна својот собеседник. Го обземаше голема жал.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Мајка и понатаму зачудено го гледаше својот сопруг, но не успеваше да ја најде нитката на простата логика што ги поврзуваше татковите мисли.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
- Тогаш, - рече човекот во сина облека, - треба да застанете во ред Тие зачудено го припогледнаа, ги вкрстија своите погледи и очигледно не сакаа да го прифатат она што им го рече тој, но сепак се потчинија.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Учителката зачудено го пречека новото дете, но Лидија ѝ објасни: - Ова е Зоки, учителке. Зоки Поки.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Кој? - зачудено го погледна Французинката.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Светлокосиот зачудено го изгледа, одмерувајќи го од глава до петици со таков поглед како да сакаше да каже: откај накај си способен ти за таа работа!
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
- Знам, - рече Шишман. Посилниот зачудено го загледа: - Како знаеш?
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Братучедите зачудено го погледнаа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Васко зачудено го погледна. Прашално му рече: „Сигурен си!... не е евтина. Дете!..“. „Знам“, рече Едо.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)