За среќа Огнена ме гледа повеќе зачудено одошто исплашено.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Лицето му беше повеќе зачудено одошто смирено, како уште да се прашуваше: зошто?
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
По патот уште нема ниедна кола, за змиите и гуштерите не е доволно стоплено, во тревата на ендекот шушкаат по некоја желка или еж, свиоците ги сечат не мачки ами зајаци, а понекогаш на асфалтот ќе истрча по некое срнче што си ја изгубило врвицата меѓу дрвјата па повеќе зачудено одошто исплашено те гледа на патот како му се доближуваш, небаре срнец од друга планета.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Ми се чини дека и не е доволно свесна за положбата во која се наоѓа.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)