зошто (прил.) - прашува (гл.)

- А јас сериозно прашувам. - А зошто прашуваш. - Излегувам од колегиумот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Не знам, - рече Барбут- бег зад мене. – Бездруго е јануари, околу Бадник. –Зошто прашуваш?
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Кои луѓе? - Сите. Најмногу трговците.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
— Што знам, Филипе, далеку... — Многу е далеку од Солун? — Многу, велам, зошто прашуваш?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Зошто прашуваш?“ се зачуди. Ѝ го раскажав моето сеќавање и за мирисот што го чувствувам така доверливо како таа што ми раскажа за детето од нејзините детски соништа.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Директорката на програмата ми забележа дека сум постапил многу наивно кога сум го оценил онолку позитивно и дури препорачал за гледање филмот „Ние сите сме убијци“ во кој некогашните борци за слобода, во Франција, сега, како цивили во животот наеднаш стануваат убијци!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Зошто прашуваш?“ не одговори пак синот на Тајко, иако всушност одговори.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Мамо, дали со баба дома сте печеле леб, кога бев малечок?“ ја прашав.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)