Кога на местото на Сибил Вејн би ги ставил актерите и управителите од нашите театри, а на местото на Доријан Греј нашите политичари, тогаш ептен ќе ни стане јасно зошто театарот ни е во таква состојба, па се губи во формите на имитација или како што стои запишано во романот на Вајлд: „Дури и необразованата публика од партерот и галеријата изгубија интерес за преставата“.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Театар, велите? Каков театар? Зошто театар, другар Божо?
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)