избезумен (прил.) - око (имн.)

Место татко, тие видоа обезличено тело, расчепено со синџир крваво месо што се превиваше и цвилеше, и сред тој ужасен сплет, нешто што било лице, со едно искорнато, друго избезумено око од кое кричеше неподнослива болка.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)