ич (прил.) - не (чест.)

По неа имав една Дулчинеја, додуша за разлика од првата, така припроста женичка, ама пусто многу добродушна, но од сожалување не се живее во заедница - ич не ми правеше ќеиф, ич.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Навечер ич не додржувам. Заспи, измокри се.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Не смеам да пијам. Ама пијам.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
— Море, не само што ќе му поможам на Толета, ами ако ме сајдиса, ич не се враќам назад.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ич не бери гајле.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
До! ... до! до! Работите ич не му одат добро! ...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
КОТЕ: На жеништава ич не им текнува.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
КОТЕ: Право, демек, оти со сакање го реков — „будалине“, место Бугарине. Ама ич не помислив на вас...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
И јас некни зедов една полока, ама ич не чини пустинскиот, како слама е! (Ја вади кутијата и му ја подава).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
На, направи ако сакаш да видиш каков е. Лице има убаво, ама за пусто пиење ич не чини, ти велам — како слама е!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Гледаш луѓето градат куќи, дворови шират, кафеани отвораат, печалат и на гробови ич не гледаат.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Трча главниот лик во романот на Грум, трча постојано, потсетувајќи ги читателите дека ич не е убаво да си идиот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
АНТИЦА: Ич не е срамота. Како за тебе може да се каже дека е згодна прилика.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Наоѓаше другарче од средно, комшија од маалата или братучед на баџанакот кој е високо поставен во партијата која има победено на изборите. – Алек, ич не се изненадив кога ми рече дека тој ќе биде директор на секретаријатот.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Голема депресија го тресе нашиов свет денеска, светов се движи во правец кој се оддалечва од хуманизмот и то ич не е на арно.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
И ич не беше загрижен дали работите на уредувањето на гробот на Борко се одвиваат брзо.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ох, Пелагијо! ја избакнува, ја навлажнува со солзи и качувајќи се горе, сега веќе не срамејќи се ни од Добра, ни од мајка си, ни од другите , се свртува уште еднаш и проговорува Ја враќам неговата семка во Македонија и ич не ми е гајле дали летнал со веленцето или се пикнал во некоја дупка! се притиска по мевот лесно и внимателно и потоа влегува во тисканицата, во темницата на вагонот.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
ФИДАН: Бре, бре, бре! Сиромав Славче! И тој излегол некој љубовник. Зрел човек од дете женско да брани и џандари да вика!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ха, ха, ха!... Ич не може Славче од ум да ми излезе!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
— Тој адет, да се купуат жените, ич не ме бендисуа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Море, бре браќа, ние сме си патници луѓе, ич не плашете се од нас. Ќе преноќеваме и ќе си одиме.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Арно ама, есапот на Ѓура не му излезе. Малото Јоше се стори Јованиште, веќе фрли дваесет и две и три години, а за работа ич не мисли да се фаќа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Токо ич не ми е гајле. Кој мал се жени и рано руча — не е лаган.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Јас си го гледа моето Толе со мустачињата, та за туѓа брада ич не ме боле. — Се правеше Доста рамнодушна.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој кај неа седеше, па луѓето си мислеа што си мислеа, ама ни нему, ни на Бојана, па ни на Ристета ич не им беше гајле.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во стеблото на еукалиптусот Коалите се живо сведоштво дека и без палата Можат да се сочуваат алтан соништа Ќе го речеш оној во вештачкиот базен бил алигатор Па што ако е алигатор Да не не може случајно да ми доскокне до сонот Алигаторот ти е како оние интелектуални ветрогони Многу ’рчи а ич не сонува Најпосле дојде времето на чистите сонови Само тие севезден лачат најволшебна влага
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Ич не ме чекај, ич не ме пекај Белград е ламња, во Белград ја роб, снага по туѓи палати оставам, снага во усти несити клавам, и дома - дома не ќе се вратам, не ќе ги пијам очите твои не ќе ја галам снагата твоја - далеку негде сувата рака по тебе, Вело, пустата мака пуста ќе остане...
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Не плачи мајко што настран сум станал времето е модерно, времето е анал педер да бидеш ич не е срамота таквите најмногу ги примаат на работа
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
За нив татко ми прикажуваше оти тие биле брат и сестра и ич не живееле како што рекол Господ, та беше ги колнала мајка им и татко им да се сторат пилиња и да одлетаат в поле, та да се бараат и еден други и да не се најдат.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Многу биле лоши, разлавални; татко и мајка ич не ризале, многу ги огорчувале, и зер татко им бил многу лут, така и мајка им, та беа ги колнале многупати, ете зер ѓавол натемаго беше се погодил, чедо, некој лош саат, кога ги колнала мајка им вака: „Синко Сиве и ти ќерко Чуле!
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Многупати татко му го скаруваше за дека се забавал в град и не идел да му помага во работата; арно ама Силјан беше фатил еден лош пат, тики ич не го слушаше татка си и мајка си, што ти велат вај, бај да не се настрви пес на касапница, да после мачно е да се одучи.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Во тоа време децата од преку-преку-дедови ни биле многу лоши; не ги слушале таткови си и мајки си, а пак татковите и мајките ич не ги повелале, триста лошотии правеле.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
- Дваесетипет по туѓ газ ич не болат! – ја спомнав резигнирано едната од многуте потврдени од животот поуки - Детски муабети – беше коментарот на Господ, и за прв пат откако го запознав насетив во неговите зборови трепет на сочувство.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Зарем навистина во тој момент му заличив на ѕверка, скршена од железото на стапицата, која нестрпливо очекува да биде докрајчена?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мислеше дека си како некоја карпа пред нив, ама, иако се викаат плашици, ич не се плашат.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
А човекот е Владислав на Арон, братот на Самоила. А синот му се вика Алусијан...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Ане, многу добро ми изгледаш. Студот ич не ти делува. - Што да ти кажам, како роза зиме...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ги наредив бомбоните во полукруг, од ѕидот откај што излегуваа кон балконот, и на балконот, до самата ограда, ги ставив најголемите.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ај кажи ми ако знаеш, колку е тешко кенгуровото младенче? Ич не се изненади: 20 грама. Ете, таков е Врапче.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
ТЕОДОС: И плотот и... (Ги разгледува прачките на сцената.) Атер да не ти остане, Арсене, ами лозјето ич не ти чини. Батал!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Зрното, ситно, тврдо, змијско грозје, па кисело.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ич не се цениш. Си ставаш здрава нога во трње.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Навечер ич не додржувам. Заспи, измокри се.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
- Ич не си фер. Па, дај малку сега јас со точакот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ич не ти кажале како изгледа Нероден Петко?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- За тоа ич не плашете се.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Ич не му бери гајле, мајче...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)