Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Ако човек не знае чија е нивата, се чуди и се дума како одат оние снопови сами и сами се прават капици.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ама ќе разбера јас, па мајка Јана да ти е, — и почна да внимава што прави Доста, како оди, како работи, што јаде, што пие.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Од друга страна, треба Андо и Трајко да излезат до пазариштето и да „намирисаат" како оди стоката — овците, козите, јагнињата, говедата, оти од утре ќе дојде пак Мате од Кокре, Мице од Бѕовиќ, Ангеле од Штавица да купуваат стока, та и нив да ги „излажат" како Петруша и другите трговци во градот.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

- А, Гоце, како оди учењето? - го праша татко му. - Добро, многу добро...

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Јани се поднамести, се навали и рече: - Вие, како сакате, ама јас по војната ќе си седнам на сонце пред селската таверна, ракиче, салатче денес, утре винце и печено пиленце и ќе си гледам од далеку, од далеку ќе гледам на планињето, ќе си спомнувам за ноќите неспани и тогаш ќе дремам, мајчината, ќе дремам сѐ додека не ги оддремам сите непреспиени ноќи..., а кога ќе се разбудам, тогаш ќе ве гледам вас, будалаците, како кршите и делкате камен, како градите куќи или палати и тебе како одиш не по свој ум...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Го гледаше како оди гордо исправен и како живо контрастира со изгледот, синиот костум, облеката во нашето старо маало, меѓу луѓето со работнички и селски облеки, жени со разнобојни и посрмени народни носии, кои ги носеле во планинските села.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Велат оти често ја гледале како оди над ќелијата издлабена во каменот, во која некогаш обитувале пустиножители- анахорети.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

„Каде ја виде жена ми?” „Ја видел неа како оди долу по Еурека.”

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Едно попладне, враќајки се со Тамара од ручек, уште оддалеку ја препозна Атина како оди под рака со еден висок маж, елегантно облечен во кремасто одело и шешир на главата во истата боја.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Вечерта, како што си вечерале дома, му текнало на Велка за штркот како одел по бразда и како го удрил дедо му со остенот.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Ги гледаше како одат по сокаците изнабесени на нив со: кошници, сита, вретена, фртоми, синџири, потковки, ендезиња, брдила, кросна, кации, пирустии, сорови, ченгели, резиња, дрмуни, оглави, гребла, ѕвонци и други дрангулии и викаа умот да ти го извадат; навечер палеа огнови крај езерото кои одблеснуваа во водата како да ја потпалуваат; седеа околу нив со раширени нозе да се топлат;

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Кога мајка ми кажуваше за татко ми како одел да ги паси овците и козите со празно торбуле мене дури и сега ми се плаче.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Знаете како одат тие работи!