како (прил.) - сака (гл.)

Нека си зборува кој како сака, тие си ја сторија честа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Добро, па како сакате да ви одговориме на факти кои вие сами ги засновате на филолошките безумства на Милоша Милоевиќа: дека Балканскиот Полуостров уште од памти век бил населен со Срби а само 200 илјади Бугари - Татари дошле и ги побугарчиле Србите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кој како сака нека рече, нека мисли и нека прави против мене.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Јани се поднамести, се навали и рече: - Вие, како сакате, ама јас по војната ќе си седнам на сонце пред селската таверна, ракиче, салатче денес, утре винце и печено пиленце и ќе си гледам од далеку, од далеку ќе гледам на планињето, ќе си спомнувам за ноќите неспани и тогаш ќе дремам, мајчината, ќе дремам сѐ додека не ги оддремам сите непреспиени ноќи..., а кога ќе се разбудам, тогаш ќе ве гледам вас, будалаците, како кршите и делкате камен, како градите куќи или палати и тебе како одиш не по свој ум...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Регистрирај ме како независност.“ „Или можеби како неизвесност?“ „Како сакаш“ , рече првата кртост.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Оче Симеоне, да ти верувам ли? Како сакаш, Оче Симеоне.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Вие сега мене да ми кажете како направил. Сакате сега, сакате утре. Како сакате.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Бог, се разбира, можел да постапи како сака, тоа е во неговата моќ, и не знам дали заради тоа може да му се оспорува добронамерноста.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Таа рече: „Како сакаш“, и ми подаде весник.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Ти како сакаш„, ѝ рече на Тодора, „ама јас на огнот сум вечен роб уште од раѓање, а само господ знае дека на сите тревата ни е прва одежда, а црвите вечни гости”.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
АНА: (влегува). Сега како сакате, за вас овде да донесам?
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Симон стои сред кујната, молчи со навалени очи, а дури по едно време, вели: Има и јунешко и пилиња пилко. Гледај како сакаш.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ама прави си како сакаш – во септември никој нема да ти биде крив ако...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- ... Мамо, те молам, прекини, остави ме на мира! – свика Саше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ај, на име Божје, ќе им се јавам, да како сака нека биде; и така јас сум загубен и така“.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Но, НЕ. Тоа беше енигматска фикција ... или фиктивна енигма, како сакате.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Не живееме како сакаме туку како можеме.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
- Добро, добро – попушти Дедо Мраз штом виде дека пречканицава со налудничавково не води никаде – биди што сакаш, викај се како сакаш, па и Нероден Петко, само кажи ми едно: каде се наоѓаме и што се случува со нас?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Како сакате земјите на Исток да ја достигнат зацртаната цел, ако не смеат да извезуваат ништо за да ги платат долговите?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Челатта виорот ја однел по темните еднонасочни сокаци! Лелек, крик, плач! Како сакаш!
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Што се однесува до мене, јас го нарекувам: голема средба на правдата со вистината иако знам дека тие никогаш и нигде не се сретнале.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Како сакате наречете го тоа. Немоќ. Снаоѓање. Барање решение и таму каде што секоја надеж е загубена!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не може кој како сака да мака. Клаваме ред.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)