како (прил.) - сте (гл.)

Како сте дома, бацко ти Стојо, Трајко, шо прават?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Е, како сте, бре браќа, шо правите, шо чините, како живејте?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Брзав да ја завршам апсурдноста на оваа случајна децениска средба во која прашањето „како сте“ сосема природно изостана.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
„Мил брате, како сте, шо прајте. Одамна не си ми пишал, па зато малку ми недостасувате. Јас сум добар.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Јас се викам Томаица.“ „Да, знам. Најубавото име во градот.... Како сте? Каде одите сега?“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
— Како сте можеле со олкава рана?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Како сте со јадење?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Секое пуштање в нужник, ќе чкртам, ќе пишувам: како сте другари, пишувајте, другари.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Вие, како сте, браќа, како поминувате во селово?“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Генералот потстана да ѝ подмести стол на советничката, докторот се наведна да ѝ бакне рака на домаќинката; па сите седнаа, се погледнаа, се насмевнаа и во исто време почнаа да зборуваат, испивајќи го кафето: - Како сте? Како спиевте?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Здраво, како сте? – на македонски праша еден од мажите. – Добре дојдовте. И вие сте од Руља?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Кога дрвото покрај кое случајно минувате со задоволство ја претрпува болката од впишувањето на две имиња врз неговата кора со нож; кога истовремената појава на дожд од небото и солзи на вашето лице не може да се нарече случајност; кога светулка се дави во вирче, прета со наводенети крилца борејќи се за живот и притоа не заборава да ве награди со светлина; кога не знаете зошто одот одеднаш ви станува куц; кога не сте пијани, а од некои темни агли на едвај осветлената улица слушате тивко завивање и цивкање на куче; кога не знаете како сте станале дел од таква ноќ... сѐ што ви преостанува е да се гризете од бол и зачуденост.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Не сеќавате како почнувате да губите време пред огледалото, како ја мачите непослушната коса, вртејќи ја на сите страни, внимавате како одите, како сте облечени, одеднаш се вцрвувате во разговор со некое девојче што ви влегло в глава.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Се кикотеа држејќи се за стомаци, а дедо Ангеле, како ништо да не било, се сврте кон комитите: - Како сте, што правите? – ги поздрави тој нив сосем сериозно и како што личи на луѓе и пријатели.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Само еднаш дојде вујко и ни рече: - Како сте, деца?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не можат да се донапијат, да се донакажат, - Како сте со трипер?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)