Зар не се сеќавате, клетници, божјата рака како ве разори, смачка?
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
— Мори, како ве пуштиле вака? — Ете, така...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„И, како ве пречека дед Павел?“, прашав.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Ги слушате како ве лажат, како ве „фарбаат“ како што се вели, ги слушате, ама не им верувате.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)