како (прил.) - ти (зам.)

Малку подоцна ми се јави Хенри Гелдзалер и ми кажа дека ја чул веста во некој ресторан додека ручал. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 165
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Толку го погодило тоа кога чул дека жртвата бил Кенеди, што веднаш отишол дома; а сега сакаше да знае како јас можам да бидам толку мирен, иако сум му ја раскажувал приказната за Индија каде видов многу луѓе како лудо се забавуваат бидејќи починал некој што навистина многу го сакале, и дека тогаш сфатив дека всушност сѐ зависи од тоа како ти самиот ќе ја прифатиш ситуацијата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Главно се наоѓаше во состојба на распаѓање - посебно ѕидовите беа во лоша состојба.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Која е минималната цена да изрецитираш куса пропагандна порака за било која партија?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Како ти изгледа меѓусебната контаминација меѓу културата и политиката?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
- Како ти се ќерките? - го праша. - Добри се, сполај ти, - рече Коте малку како да е навреден.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Затоа го пушти соговорникот да зборува. - Како си ти, како ти е роднината?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И дури тие пеат ти можеш да чуеш сѐ: и како ти плаче душата и како ти се радува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Чунки сам знаеш ти стрико; те молам, стрико, ако е кабил, кажи ми како ти е името? ( „Името ми е, Силјане, му рекол домаќинот, Аџи Кљак-кљак, внучко!“)
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Чунки сам знајш, ти стрико; те молам стрико, ако је кабил, кажи ми како ти е името?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Пропаста е пропаст затоа што враќа со лошо! Покрај неа никогаш нема да дознаеш зошто и како ти се случила несреќа.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
„И ете, мирно седи си и гледај како ти се разнебитува животецот!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Кога луѓето останаа сами, едниот од нив праша: - Горјане, како ти изгледа детево? Би можело ли...?
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Штом Бошко се приближи и додека да го поздрави, дедо Најдо, чиниш не му е грижа за добарденот на Бошка, рече: - Седи, намести се како ти е најубаво, - и му го подаде ќесето со тутун.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Како ти е сега, синко, го прашувам. - Кај одиме сега, кај ќе одиме сега, вели и топла вода му застанува околу главата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Со опрема, тој е како да можете да се согласите да ги споделите истите халуцинации.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
За киберпросторот. ТЛ: Како ти би го опишал киберпросторот, како матрица или како халуцинација? ВГ: Да, тој е консензуална халуцинација што луѓето ја создадоа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Како последица, тие создаваат свет. Не вистински место, навистина, не простор. Тоа е апстрактен простор.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)