Авторот во текот на целата книга иронично ќе ги означи со иницијали „антисубјектите” кои престанале да егзистираат како лица за да постанат егзекутори на гнасни дела.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Улицата беше пуста како што беше пуст и животот, и темна како лицето на стражарот.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)