Си треперела ли некогаш в грло како нож што не знае дали до дршка да се забуца во ленена кошула или свечено да блесне под болнички рефлектори?
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Еден од оние луѓе ја беше треснал со тупаница Џулија по соларниот плексус, превиткувајќи ја на две, како нож за бричење.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Вардарецот како нож... и крвав месец над градот што броди по бел облак растегнат како греда од Водно кон исток...
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Како што се чу силниот пукот така бате Јоле вресна како нож под вратот некој да му ставил.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
И мисла црна нејзе ѝ блесна в глава како нож.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)