Можно е, пак само претполагајќи, и пак потпирајќи се само на општите историски податоци, зашто конкретни, веќе видовме, нема, дека Солунското кралство односно Латинското, во времето на Бонифациј Монфератски, во 1204 година, кога го завојувало и овој дел на Македонија, со поткуп, со принуда, или на превара претците на денешниве жители на Потковицата ги правело во католичка вера, но по неговото исчезнување од исторската сцена, нивните потомци, во текот на времето, одново се вратиле на православни верски традиции, а како драг спомен на своите претци, и на тие можеби добродетални времиња, ја запазиле и ја честуваат Латинска Црква?
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
„Не можев да сфатам дека низ ветерот сме ги фрлиле сите надежи!
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Празникот едноставно ќе наидеше како драг гостин и јас ќе бев премногу среќна.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Напати и ќе си речев: не ќе да е случајно ова. Некој висок ги реди настаниве.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Постои таму некаде далеку како драг небесен цвет, опоен мирис на гардении и лотус, нејзините нежности се мевлем за животот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)