Па така и ќе чуете често за некој што многу дрдори: „Ечи како празна каца“.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Мембраните прскаа. Се распукнував како празен плод.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Потоа Геро го доискапи бинлакот до последната капка вино и екипата одеднаш клапна околу изгаснатото огниште, околу кое немаше ни ковче од речните пастрмки, а плетената амбалажа од црковното или селското вино се тркалаше по удолницата како празна кошница пред некој да ја прибере за пазар.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Не е арно во животот да се лулеат како празни кајчиња и не е арно ако не сонуваат кога спијат.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Со воздишки одговараат на неразбирливите прашања од бебулињата.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
А празнината ќе продолжи да се влечка по тебе како празен ракав.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)