Те затворив во молк, во својот молк, а еве пак си ми тука како студен кладенец како свежа капачка в треви.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Тагата и болката како студени клешти ги стегаа човечките срца.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Разбуричка по старите работи и пронајде пепелав фустан, скоро како нов, што го носеше пред да биде расипана од агрономот во гаковските угари. Споменот ја допре како студен здив.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)