кај (прил.) - да (сврз.)

И ѝ кажав за далак пупање кај да оди и за Одобрено дете што да прави, ако е детето само занесено и само да спие: да му намачка малку мед на модро книже и да му го врзе на папочето и ѝ кажав како да му го врати сонот на детето, ако му е земен од месечината.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Бегај, му велам. - Кај да бегам, ми вели Мирче.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дојдоа и други џандари. Кај да поминеш на џандар ќе се наспичиш, на трн магарешки.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
После малку се среди: Англичаните и Французите пак почнаа редовно да нѐ снабдуваат. А имаше и од кај да се купи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Болест, Јоне, голема болест фати, велам, немаше кај да ги скријам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кај да е ваперот, ако чуе гајда, ќе дојде, вели, и ќе се фати напред или на крајот ќе се фати, вели, и ќе ти тежи, ако е фатен до тебе на орото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Нема кај да побараш помош.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По секое испукување, погледите ни се среќаваат, зачудени и уплашени. И со прашања што нема кај да најдат одговор.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Сега пак да бегаме, вели Јоше Свирачот. - Кон кај да бегаме, кога не знаеме од кај ќе дојдат, велиме. - В шума, вели некој.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Боси сме, голи, нема ни куче кај да те фати, кај да те касне.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Нема кај да се зафати конецот, нема на што да запне.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А се закатани и заб ме заболе. Катник, оздола. Ме клука, дури в теме ме удира. Не знам кај да се свртам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Море, зошто да куцам, мажу, му велам, кај да куцам, му велам, не знам и јас што велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Покрај неа и едно рането војниче што плаче за вода. Се моли. Кај да му барам вода?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Да го барам, кај да го барам, вака тешка, ко облак?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сам си велам, сам се слушам. Се искачуваме нагоре, на планината, а таа висока, камен да фрлиш од врвот нема кај да падне.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А многу си ја поганеа устата Србите, многу пцуеја. И за арно и за лошо пцуеја. Не знаеш кај да ги најдеш. Дури ги научивме, само се тепавме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ако ја кренам главата; - Кај гледаш, вели. - Кај да гледам, му велам, кажи кај да гледам, да не прогледам. - В земја, вели Јон, оти ќе се сопнеш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мене очиве ми капат од срам. Не знам кај да гледам. А и нему очите не му се за гледање. Му излегле ко пукала, надвор ќе му испаднат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Кај да најдеме катран, сега? - Кај Доксима Тренчески, вели Маса Ќулумоска.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Што да се прави сега: од кај да покажеш глава, куршум те пречекува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ако не си женет, поведи ме со тебе, вели Левтерија. - Каде, велам јас, кај да те водам?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А имаше едно војниче, Крстивое Пешиќ, чинам се викаше, па тој, не знае кај да се скрие.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И кај да појдеш во планината, таму и него ќе го најдеш, ќе го затекнеш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А кај да те скријам, си мислам, кај да те скријам, мако моја мачна.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Само еден господ го знае местото што не може да го најде смртта, ама како да го прашам господа, кај да го најдам да го прашам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама не знаат кон кај да одат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На едно дрво се ниша сува гранка од едно уплашено врапче што стои како шикла и не знае кон кај да летне, кај да избега.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И кон кај да погледнеш, го гледаш само сонцето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Облечи ме сега, вели Здравко, облечи ме и намести ме. - А за кај да те наместам, сине златен, му велам, и почнува вода да ми шопа од очиве.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Есента беше длабоко навлезена, сонцето веќе заслабнато, западнато. Немаше ни од кај да угрее, ни што да угрее.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е не знам, Јоне, од кај да знам, му велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Но ако срам ме залиса оти сум жив а закопан, кажи ми, кажи, Фиданче кај да се кријам со лице?
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Се чувствуваше како споулавена. Кај да ја бара?
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Да не знам кај да избегам и како да му се опулам на Горачинов.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кон кај да избегаме, господе?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И не знаеш кај да гледаш, што се вели, ти е страв да ти се сретнат очите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мачно е времето селско, вели, кај да се опулиш работа те чека, а јас немам раце за толку...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А не знам што да правам со радоста, кај да ја ставам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Стојам така обесена на патериците и не знам кај да се свртам, како да се преместам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас не знам што да правам со рацете: кај да ги држам, како да ги наместам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И јас не знам кај да се фатам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Од кај да знам, велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Болничарите не знаат од кај да им дадат јадење.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кај да го носиме сега Ничо Белчев?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Цело време сестрите се над мене, а јас не знам од кај да почнам да го чистам и да го сакам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А кај да го сместам кога нема ни домови, ни детски јасли.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кај да те познавам, вели, со таква глава?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не гнаси се дека образите ми се извалкани од солзи, вели мајка, и не знае кон кај да тргне.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во затворот е најтешко ако не знаеш, што се вели, ако нема кај да го пуштиш умот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Секаде е стакло, што се вели, не знаеш од кај да поминеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми кажува кон кај да одам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Кај да се вратам, прашувам и се вртам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Луѓето те прашуваат кај да одат, а ти не знаеш што да им кажеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не знам како сум дошла овде, кај сум била досега, кон кај да се свртам сега.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Толку сакав да знам кај да оставам цвеќе, кај да запалам свеќа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не, велат тие, кај да го видиме?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)