ко (прил.) - вода (имн.)

Го собира гласот во устата, ко вода во дулец го собира и нѐ прска, мораш да си го покриваш лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
еднаш, за една иста коска се фатиле со едно куче и се наттргуваат, си ја отимаат коската, се дават, крв им тече од ноктите и од забите, на Стевана, ко вода му се нишаат забите, не знам кај беше ова и не знам кога беше, јас мислев во цвеќе ќе ја најдеме Македонија, а таа во казан клаена и сите ѓаволи играат околу неа, ќе ја посееш жито, а кукавици ќе ти никнат и после не кладоа да вежбаме војнички работи, фронтот е како кај Бигла, а ние како кај Зајгазица во ливадите вежбаме: напред, назад, клекни, легни, а командирот, некој добар, Благоев го викаа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Брза е младоста, човече, ко вода истекува. 29
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Топовите пукаат, ко вода се ниша земјата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И наеднаш нешто забучи, се скина народот ко вода, почна да се урева.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Деновите само се крадат, што се вели, ни истече времето ко вода меѓу прсти и никому ништо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, пак не знам како да кажам, умот ко вода ми се растура.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)