ко (прил.) - шушлек (имн.)

Здравко ме загледува, ме испулува зачудено. Тоа облачето, налеиштето, лак му е во очите. Ко шушлег, ко посоп му се реси, му се таложи. Пак некаде се пренесува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)