ко (прил.) - да (сврз.)

Многу питом народов. Може е од пијачката, ама возот ко да успорува. Изгледа наближува станица.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
За неколку секунди детево е убедено дека Тито го гледа него, ебате, ко да му е ангел чувар.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Ко да сме сиропиталиште.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Трпки, трпки надолу, ко да си испил лута ракија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ко да сум од сите истерана, велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не сум за ништо, велам, ко да сум надвор исфрлена.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само павкаат ко да се заковани на небото.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја лигави така Ники и испушта некои гласови, ко да рика елен, ко да лае лисица.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги откопчуваме бомбите, а тие црцорат ко да се истишува нешто во нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Хартијата шушка ко да ги шепоти нашите зборови што сме ги напишале.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ПОДЕЛБА (скаска со поднаслов: Подигра) - Се сретнале Е. А. По и Р. Полански. „Си ја подзалижал косата ко да одиш на подиум“, му рекол По на Полански. „А ти подзалажуваш во приказните ко подлец!“, рекол Полански. „Кога го подзасили тонот подзаличи на тип од подземје“, рекол По. „Па, колку што знам, тоа е и твое подрачје“, рекол Полански и дискретно подждригнал. „Што фураш, Полански, во филмовите?“, прашал По. „Подлогата ми е една мачка“, рекол Полански. „Еден тип“, подмачкува друг тип, го убива, го шиба во подлогата со мачката, става цемент и сѐ подзамачкува!“ „Личи на мене!“, рекол По. „А ти, што фураш?“, прашал Полански. „Нешто ко подмет ми е една подморница“ што полека, од разни подсвесни и подтекстуални причини, се подигнува кон Месечината.“ „Знаеш што, По?“, рекол Полански. „Согледувам: наше поднебје е ПОД!“ „Фино речено, Полански. Драго ми е што подискутиравме“, рекол По. Margina #19-20 [1995] | okno.mk 45
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Те сакам татковино,таква каква што си, со сета убост и твоите маани, и сите догорчиња во срцето збрани распламтеа силно и ко да ми зборат...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Роса само ме гледа, ко да не е тука, ко да не сум тука. Очињата ѝ се црвенеат ѝ сѐ нешто си зборува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Побеле, ко да го наврна снег, ко да му падна сињак на косата. Така, дури стоеше пред мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)