Галебите жално пискаа над нас како мали деца кога плачат и срцето ни го корнеа.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Бреза во тој момент влезе во собата и кога ме виде дека плачам, ми се фрли во прегратка и почна да ме смирува: - Батенце, не плачи, мене ми е многу жал кога плачеш. Да не те боли нешто?
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Викаше "ууууууууууууу" кога плачеше, како едни сирени што којзнае зошто свиреа одвреме-навреме.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)