Не изгледаше ниту шокиран, ниту пак си дозволи нападна интимност кога стана јасно дека Винстон ја бара собата за љубовни состаноци.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„А ти, да те прашам, од кога стана, да извиниш, генералица?“.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
и еден ден се појави полковиот командир, на еден бел коњ, коњот игра, не гази на земјата, беше бил заробен од Англичаните, и кога дојде му даде команда на ротниот командир и на другите офицери да се тргнат подалеку од војниците, и тие сите се тргнаа едно двеста чекори, и полковиот командир не прашува кој каква мака има, или некоја поплака да има, и излезе еден, Ристе се викаше, а тој пак сето време само главата навалена и само зачуден, и со никого ни а, ни бе, и мајката, си мислиме, на толку молчење, сега најде да зборува, а тој ти имал мака, полкот негов ја збркал работата, а го окривиле и Ристета и го осудиле седум години затвор да лежи по завршувањето на војната, и Ристета цела недела пред тоа го учел еден адвокат од Скопје како да се пожали, го вежбал за докладот, како да се претстави и како да се поплаче и Ристе станува, јас бев часовој, вели, кога стана тоа, а имам и часовник добиено за храброст, ама јас не бев таму, кај што стана колењето и му кажува сѐ како што било,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Дење ораат, копаат, а кога стане нужда сите се на нога со оружје в раце. И не само тоа. Мошне се лукави.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Кога стана разговорот за женење, Толета го пријаде јасникот и почна да ги реди во умот сите девојчиња од селото и да нагаѓа која ли сака да му ја наметне бегот за да може после, како своја робинка, да ја прибере на кулата.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Кога стана неподносливо се предаде. Се откажа. Ракот го изеде.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Тој можеше сите да нѐ крене во раце, истовремено.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Кога стана од земја, утврди дека бил покриен со парченца стакло од најблискиот прозорец. Продолжи понатаму.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)