колку (прил.) - може (гл.)

Тука нашинците севезден мерат колку може да трае ноќта во туѓина: ем мерат, ем се бараат самите себе во темнината и во тишината.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Да разгледаме колку можат да бидат основани таквите претпоставки и разлози?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Таа пак добро мереше кој од нив колку тежи и колку може да даде за училиштето.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Бегав колку можев подалеку од маглата на безделничењето, сивиот чад на катадневието, неподносливоста на монотонијата, затоа што таму во тој загушлив простор губев парче душа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ја сакам таа работа и сакам да им дадам колку можам на тие јунаци кои избрале да бидеме „браќа по оружје”. Сите комплет сте браќа или има и копилиња?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
- Синко, знаеш ли дека сме во обрач од Германци, да бегаме, трчај колку можеш по коњите...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Оттаму, мојата врска доктор ме одведе кај професорот да ми се направи една гастроскопија по колоноскопијата, а кога по пат го молев да ми каже колку може да биде болно, тој низ насмевка ми рече дека оваа претстава што бесплатно ја изгледал долго ќе се раскажува по кабинетите и дека лично тој ги сокрил пешкирите со нормална големина и дека оној во костумот бил само колатерална штета.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Брат ми знаеше колку можам да бидам незгодна ако се запијачам за нешто и го смени однесувањето: - Слушај, Бреза, не сум те излажал, само убаво размислив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сепак е тоа голем ризик за тебе, да доаѓаш со нас големите, и тоа сите машки, а само ти девојче.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сега знам што знам и колку знам, но не сум знаела колку можам да не знам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега и јас сум вмешан. Не сум сигурен колку можат да бидат разумни необмислените потфати.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Илјадници луѓе сереле каде што стигнувале. Нужниците знаеш колку можат да соберат. Цело Прењес смрдеше.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Да ги собереме селаните да видиме, што има по некоја пара да ви дадеме, па за друга година кажете ни, колку можеме ќе толчиме глава, ќе даваме, нема што, ако веќе старите бераати не важат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Колку можеш од целиот имот создаван со векови да собереш во една торба?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И сето тоа не траеше повеќе од неколку минути, толку имаше вода, колку да ја натера нечистотијата да потече од нас, но не и сета да ја однесе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Некоја старица рече нешто, ама зборовите се изгубија во звуците кои ги правевме во обидот да стигнеме која попрво во коритото, да заграбиме со лончето вода од казанот, да се потуриме со вода, да се затриеме и да истриеме од себе која колку може повеќе од гнасотијата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ќе му објасниш да вози колку може позаобиколно, така што и стар софијанец да ја загуби ориентацијата.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Не сум сигурен колку можам да ги сфатам а камоли да ги прифатам ваквите размислувања! Тоа и му го велам.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А магарето колку може да згази, кога копитата му се ко излижани стопариња. Ама ќе се мачиш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)