колку (прил.) - му (зам.)

Пригушнат до гробот, тој молчи и чиниш во молчењето сака да ја најде душата на Ѓорѓевица за да ѝ каже колку му е тешко без неа, колку е несреќен во осамата и колку голема е неговата болка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Го сакаше зашто ним им ја оставаше радоста, додека грижите и осаменоста ги носеше со себе во кројачкиот дуќан, ја разбираше секогаш, а ја прекоруваше само со поглед, го сакаше зашто сакаше за сѐ да разговара со неа, го сакаше зашто го гледаше колку му недостасува мајка ѝ, а при тоа го гледаше како ги задушува емоциите кои излегуваа само во вид на повремени, несвесни воздишки.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Првпат забележав колку му се дебели и влакнести образите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Во себе пресметувал колку е помлад од покојникот, уште колку му останува да се поживее.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Најпосле му седнал над чело. Се чувствувал изморен, Лесново му било предалеку, стравот од умирање лежел на педа од него.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Колку за нишан, нека прате колку му душа кабули.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Четката падна во кадата и направи уште поголема бучава, но за среќа никој не дојде да праша што се случило.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)