колку (прил.) - се (зам.)

Пролетта пукна и сѐ оживе. Во Старчевото градинче пчелите заработија и како да им зборуваа на децата: „Гледате ли ние колку се трудиме?“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ние видовме колку се народните интереси тесно врзани со јазикот, а последниов со карактерот и духот народен.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Не го лажев, колку-толку се трудев да бидам фер, без разлика на неговите постапки, јас стоев на своето и бев верна на сопствената личност.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Еј знаеш ли колку се борам со неа? Борец е маме ѝ ебам. Не се дава кучката.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
БОГДАН: (тој досега земаше колку се може поважна поза накај Милка). E, девојко, шта велиш сак?
„Гладна кокошка просо сонуе“ од Блаже Конески (1945)
Господи, колку се разочарував и се нервирав на некои места! Ужас еден!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Таа пишувала сè што ќе и падне напамет, а никако да се обиде малку да ме опише поубаво, и подобро отколку што сум, да измисли нешто, да личам на вистинска главна личност од роман.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јемиш, зарзават, мешпајз... У оваа земја постојат чудни навики и големи разлики во начинот на кој се пазари, што се пазари и колку се пазари.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
БОЖО: Духовито. ЈАКОВ: Колку се може. БОЖО: Сме се сретнале порано?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Леле, дедо, се стиснав до него, - ајде да си заминеме, да знаеш само колку се плашам. А, и шушка нешто во гранките, слушни!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Дали беа многу? Колку е тоа многу? Колку? Колку се многу –повторува - многу се многу.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ех, колку се разлути мајка ѝ!
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
А и чуму тоа парче мозок во десната рака?
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Колку се ројат прашањата, толку поизлишни се одговорите.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Веќе си испланирав како ќе заминам на школување во Кавадарци, ех колку се радував, кога неочекувано татко ми ме пресече: Не верувам дека ќе те примат, сигурно е пополнет бројот, а јас го молев: Тате, ако таму не ме примат, дај ме барем во работничко училиште.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во Солун, малата Ервехе засекогаш ќе ја види и ќе ја научи лекцијата за тоа колку се луѓето на Балканот измешани, различни, неспокојни.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Колку се убави, а осудени се да овенат со првата посилна слана.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)