колку (прил.) - со (предл.)

Онисифор Проказник се свртел со бавно движење.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Колку сте со ѕевгар, колку со по едно воле? Пресметувале ожежени со сурова вистина, грешеле, по трето недоразбирање пребројувале: биле единаесет со ѕевгари и осумнаесет со по едно воле. Се сложиле во сметката и молкнале.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не знам дали поради нејзе или поради себе, сепак, го облеков новиот костим за капење и ги сложив колку-толку со марамата и пешкирот, па со децата се спуштив по камењата на влечки на плута за да добијам на висина, а со тоа и на виткост.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Но ќе ви кажам: тие што дошле со по едно воле, дошле попусто. Не ќе можат да го однесат товарот ни до најблисконо село, ни до Древено.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Еда, клај крст на чело оти останав, и велам, со едно мечиште вака, колку со тебе наблиску се сретнавме, ба му газникот, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Така, потивко отколку што се очекувало додека со некаква измореност ги потпирал градите на дрвените запци, прашал: - Колку деца изделка, мркачу, со првата, покојната Коца на Трипуновци, и колку со сегашнава што ти дојде од Побожјане?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)