Конечно сум среќен во Дантеовиот пекол вечен, и не се тресам како прут во блудниот осми круг!
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Но, за мојата совест грижлива, добив утеха неповторлива, возач на Црвен Автобус станав, му носам на адот храна, разнесувам тела и магариња, им наплатувам дебела патарина.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Накусо, заклучи Летка, - „јас конечно сум роднина со тој твој Едо Бранов од Монастири. Или претпочитам да бидам.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)