Ми стана криво дека толку се прави важен, но ништо не реков, зашто и му се може: автото е голема работа. Не може секој да го има.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Ах, реков јас, како да ти кажам! Јес, јес, вели тој, прогресира. На многу им е криво дека нашава држава стана индепендент.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Газеше важно, и како да му беше криво дека не може да тропа со боси нозе.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Другите, молам, на задното седиште!“ нѐ покануваше широко размавтан со рацете.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Марко на предното седиште, до возачот - а тоа ќе сум јас.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Не му беше заради самото крувче, како што не му беше ни само заради компирите (пак ќе се роди нешто!) Не, тој се чувствуваше излаган во својата верба, насамарен, и му беше криво дека се покажа толку наивен да оди по умот на овој калпазан, како што почна во себе да го вика Пискулиева.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)