лево (прил.) - или (сврз.)

— Атеш чуџуклер;“ ) — и сам ја наврте манѕерата кон прозорецот откаде пукна Крстевата манлихера. Заптиите истурија еден залп.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Среќа негова. Да беше на сантиметар лево или десно, со првиот куршум ќе настрадаше.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Многу западни писатели за национализмот - тука мислам на луѓето како Ели Кидори, Хју Ситн - Вотсон, Ерик Хобсбаум и другите - без разлика дали се тие лево или десно ориентирани, настојуваа да го преувеличуваат нивото до кое постои разлика помеѓу национализмот од видот кој можете да го најдете во земјите како Германија и Франција од една страна и Египет и Индија од друга.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Затоа не се држете до крајните точки, до субјектите А и З, туку земете една од можните точки, еден од субјектите, на пример субјектот Д, и тргнете на лево или на десно, според истиот принцип за кој ви зборувам.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Само што ќе ни се запрат очите на некое селце лево или десно од патот, а него веќе го нема.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Логотетот го праша Лествичникот: „Заслужи, о пречесен и благоутробен, да те прашам: сакаш лево или десно од мене да седиш? Првенство ти давам, да избереш место.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ги прашував околните дуќанџии каде се наоѓа влезот на зградата, а тие ми го даваа истиот одговор што и јас им го давав на оние што мене ме прашуваа - дека сигурно е странично, лево или десно.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Погледот на Костадина е тврд, го крепи таванот од одајчето, го крепи и го поткрева сѐ повисоко и повисоко мислиш секој миг ќе го откорни од ѕидовите туркајќи го лево или десно за да може светот пак да влезе во неговите очи.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Новодојдените сè уште си ја дозволуваа таа слобода да се свртат лево или десно, да погледнат во малото, високо небо над домот или само така бесцелно со погледот часови да лунѕаат по шарениот ѕид.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Дека панславизмот е едно смешно антиисториско движење И дека негова цел е подјармување на цивилизираниот Запад Од странот на варварскиот Исток и на градот од селската рамница Оттогаш наваму се разгрануваат разни врсти антисловенство Од кои некои предизвикуваат и војни со многу жртви И не е многу важно дали антисловенството е лево или десно Многу поважно е што историјата на антисловенството не е завршена
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Ноќе врнеше, беше многу лизгаво и не знам колку пати паднав додека стигнавме на една крстосница.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тука колоната се прекина и не знаевме дали да одиме лево или десно.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Само што ќе ни се запрат очите на некое селце лево или десно од патот, а него веќе го нема.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Постојано се шегувавме околу одењето таму.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не беше веќе потребно да се расправаме или да се милуваме за да ја повикаме удавената жена; каде и да одевме, таа се појавуваше по своја волја: во ресторантот „Роки италијанска говедина“, во „Линдо Мексико“, и во „Куќата на Донг“, нашиот омилен кинески ресторан во кој што сѐ уште често одевме затоа што во почетокот на годината, кога беше зима и ние тукушто бевме почнале да излегуваме, нѐ оставаа да седиме и разговараме до касно само со малечки шољи јасминов чај и раздробени „колачиња на судбината“.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Престани! „Што?“ прашав, сѐ уште бесполезно туркајќи како да не те слушнав.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во паника грабав по песокта, го најдов Вулканот, се обидов да го исчистам па да го навлечам без да ја нарушам атмосферата (Берт Ланкастер немаше ваков проблем) и ги почувствував зрнцата песок во него, па удар на молња, и Големото Езеро во позадината се претвори во Тихиот Океан; кожата ти имаше вкус на сол и на настојчивото прашање на моите колкови твоето тело одговори “да”, твоите бутини се отворија како крила од мојата половина додека задишани испливувавме од бакнежот по кој ти молеше Ох, боже, да. . ; да, звучеше остро како крик од болка така што за миг си помислив дека ние веќе го правевме она и дека некако сум го пропуштил моментот кога сум навлегол во тебе, кога сум навлегол на бескрвниот начин на којшто еден млад маж ја отфрла својата невиност, сум навлегол како да поминувам низ портата што води кон остатокот на мојот живот онаков каков што јас сакав тој да се живее, да, но; О, тогаш увидов дека сѐ уште неповрзани претавме во калта и дека имаше песок во Вулканот додека се судиравме сѐ уште посегнувајќи кон совршениот склоп, сѐ уште Овде грабајќи по Вечноста која што ни беше оддалечена само за мало нагодување, само еден милиметар на лево или делче од инча на југ, иако со сето тоа нагодување песокливиот Вулкан се лизгаше и испадна, но ти повторуваше да иако главата ти климаше не-не-сосем-речиси и срцата ни чукаа како луди и ти рече да ДА чекај ... Margina #32-33 [1996] | okno.mk 179
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Ох, Боже!“ ти крикна, кревајќи се. „Што е тоа?“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
До крајот на летото, дури ако и не се расправавме околу жената, ја имавме стекнато навиката да се расправаме за сѐ друго. што е подобро: кучиња или мачиња, рок или Џез, Кубовите или Соксите, тако или ег-рол, лево или десно, ден или ноќ - можевме да се караме за било што.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)