луто (прил.) - да (сврз.)

Најзагодочна на авторот му се виде неговата насмевка што во секое време се ширеше до некоја отвореност на душата, но никогаш човек не можеше да знае кога ти се смее затоа што се радува или ти се радува, а кога е готов луто да те касне.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Да се вратиш ти луто да лаеш јас кротко да зборам да не ни пречи разликата!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)