А.А. внимателно ме следеше, но не престануваше да ме следи иронично, готов да ме прекине, но јас сепак можев да ја завршам мирно својата мисла: - Понекогаш откривањето на Таткото – заштитник се наложува со мирно верување, тивки молитви, низ вечното смирување на големото страдање.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Таа што седи на брегот и чиниш некого чека сета од мермер и тага само ја живее мирно својата долга смрт
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)