Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Јас велам дека многу е важно какво е нештото и по изглед, како е наместено и подредено и дали има складни мерки за окото.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

- Тоа дете, имаше многу лоша среќа, мајка му почина таму во Австралија ... едвај успеав да го донесам овде, колку-толку, да му обезбедам дом и некаква грижа ... потоа доживеа сообраќајна несреќа и го загуби едното око ... и таа е балерина сега, во средното балетско училиште ... но немаме никакви средства за да напредува во училиштето, а многу е талентирана ... огромна штета би било...

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Не заради друго, заради тоа што толку многу е измачена. Заради тоа што сакав да направам нешто, што и да е, само на неа да ѝ биде малку подобро.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Не се сеќавам што би рекла мајка ми во ракописот што ни го остави за да ни каже колку малку им се посветуваме на оние кои не сакаат, колку време мина од разговорот со неа, еден или два часа, кога ми се јавија од клиниката да ми кажат дека и е лошо и дека не знаат дали ќе и издржи срцето!

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Кога завршивме осмо одделение, за мала матура организиравме екскурзија околу Балатон (тоа е единственото езеро во Унгарија и многу е убаво!).

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

- Многу е лошо вакви болни компири да се смешаат во семето.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

- Многу е арно тоа, ќе ми рече. - Е ајде тогаш јас и вие да си бидеме заедно.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Грег Беар (Greg Bear): „Нашето разбирање на науката и технологијата во осумдесеттите и во деведесеттите многу е променето.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Многу е полесно да се чита кога листот хартија е чист.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Многу е полесно да се фати некој друг во овој чин.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Тогаш реков: „Во ред, менуваме”.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

„Ма-мо, многу е убаво!“ извика Ташко. „Мно-гу е у-ба-во!“ извикавме сите.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Многу е битно да се напомене дека секој шо сака да пие пожелно би било дома да поседуе одредена количина расолница за да ги неутрализира негативните ефекти и мучнини кои се јавуваат после бурното пијанчење.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Види некое покревко, на наши години, како за помлади кадри. Добро му кажав, а? Од кого е, многу е.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

- Многу е рано, чорбаџи Панде... - рече без лутина анџијата и го поотпушти фитилот од секнатото мало ламбиче, ставено на еден голем превртен кош.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

- Сега е нашето, а за свадбата зетот да му мисли... - благо и радосно ги одбиваше татко ѝ на Викторија роднините, кои по секоја порачка викаа „доста е“, „многу е...“

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

„Ми се допаѓа моето ново презиме. Рози Адам.“ „Многу е убаво.“

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Му зборувам ете така, прилично горчливо, но без лутина во гласот, а тој ме гледа како првпат да го видел моето лице. И не е многу е среќен.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- Многу е мило! - жално рече Љупка гледајќи го своето маче кое и не личеше на маче.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

За да ја насликам, требаше да ја убијам, а тоа беше штета, животинчето беше толку убаво… “.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Вчера нацртав една многу голема, доста ретка ноќна пеперутка што ја викаат мртовечка глава, со колорит со зачудувачка префинетост, црна, сива, нијансирана бела и со кармински одблесоци, или сето тоа магливо се врти околу маслинозелената боја; многу е голема.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Туку сака нешто да покаже, божем многу е загрижена за вас.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Ако источнобугарското наречје се признава за најтипично, тогаш многу е јасно оти самата географска далекост на македонскиот центар од него е доста да покаже дека последниов не може да биде бугарски.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Многу е многу и тешко е да се раскаже тоа многу колку е многу, зашто во тоа многу има и многу болка, страдање, плачење, офкање, лелекање, пцуење...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Многу е важно благовремено да сфатиш дека си идиот.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Недотепаната змија, рече, многу е поотровна од нетепаната. Се заврти и си отиде накај чифлигот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Во последно време овој „добротвор“ многу е изитрен и во договор со големците од Белград ја чисти својата околија од интелегенцијата на еден многу посебен начин.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Добар е и вака да се јаде, со џимиринки, со сирење, или со кисело млеко, но многу е посладок ако пред тоа се потпече, во тепсија, заедно со џимиринките, или со сирењето.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Многу е рано наутро да се бакнуваат по автобуските постојки, ама под железничка има двојки кои се разделуваат пред пат, или се сретнуваат по одмори, па денов ми продолжи во слики на љубовни изливи и страсни прегратки, и, судејќи по тоа на колку вљубени им бев „позадина“, утрово има љубов во градов наш.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Тешко е... Многу е тешко закоренувањето. Ама, не мери ја тежината во килограми.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Море колку многу е себичен човекот, си мислам, колку брзо заборава на своите домашни.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Доста е, вели, смилувај се, многу е темница. Целата сум модрици по нозеве, вели, се истепав во темницана.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Се погледнале градителите. Царот нивен ја многу е умен ја многу улав.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Овде загубив желба за сѐ. Многу е загушливо. Многу повеќе од таму кај што бев.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Дури и мојата самодоверба отиде некаде јабана. Многу е лошо.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Многу е убаво да можеш и да знаеш да сакаш. Да ги сакаш нештата.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

За мнозина од нас многу е лесно да се занемари или површно да се појми страв, страдање или начинот на кој психичката болка го мачи ментално заболеното лице.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Многу е страшно ова да се каже, но кога синчето умре, ете, убедена сум, дека ти помисли за тоа дека барем една грижа помалку.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

И ве молам, давајте му кураж... Многу е плашлив. Откако се зедовме, само се плаши...“

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Спахијата Каплан-паша има тимар таму и многу е богат.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Многу е измешано во твоите тефтери, ибн Пајко ефенди!

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Зар не е тоа многу? Да, многу е, ама нема да се уплашам!

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

И добив критика каква што заслужив: дека многу е неправилен и неконзистентен јазикот на којшто пишувам, ниту литературен ниту народен, ниту академски ниту уличен, ниту жаргон ниту дијалект, ниту вода ниту киселина...

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Ногу е шерет, кој знае шо ќе посака, дали ќе крши лејка да се мажи толку брго!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ваму многу е весела. Оди, седи, лежи, само си потпева некакви грчки, руски, турски песни и со Илка сѐ нешто потскришум си шепотат.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Невестата Митра го наполнила кошот, ама многу е стегната рака, та само неколку сламки најде во јаслите.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Сонцето и онака пак ќе си изгрева на исток И пак ќе заоѓа на запад што не значи дека и на запад Нѐ грее сонцето додека туристите чекаат Да го уловат во своите камери залезот За кој однапред знаат дека е волшебен и незаборавен Пред зајдисонце на запад катаден луѓето стануваат имуни На романтични воздишки и нежности од каков било вид Воопшто на запад многу е распространето мислењето Дека љубовта и сите воздишки се обична измислица И дека живеачката во целост ја движат пазарните односи Затоа на запад има сѐ повеќе жени кои не знаат да се бакнуваат Ај што не знаат да се бакнуваат ама не знаат ни да готват А тоа веќе директно се одразува врз квалитетот на сонувањето Зашто во рестораните за брза храна не се крепи здраво сонување И понекогаш е поарно да си гладен и барем со време да си знаеш

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

Здржани постапки што не смеат дури ни да потсетат а камо ли да ја употребат онаа толку природна забелешка што многу е присутна во вакви случаи: дека на овој удобен дом му недостасува само уште женска рака.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

„Но кога има овде повеќе гости, зимата воопшто не се сеќава. Многу е попријатно“.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Многу е тешко да направиме разлика помеѓу теоријата на Калдун за asabiyah-от и модерната западна концепција за нацијата.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Многу е тешко да се каже дека визуелниот уметнички свет е имун на оваа клима, било надворешно, како импликација на некои негови врски со деловните или националните интереси, или внатрешно, како микрокосмос на истиот конфликт на вредности. Guy Brett е писател од Лондон. 14 Margina #4-5 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Многу е тешко да се направи лик на виновник обвиен со таинственост.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Мисли Зоки: многу е жално кога е некој тажен. Што може да се направи со овој петел?

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

ЕФКА: Море, Томче, не слушај ја ти неа: едно мисли, друго зборува. Од мака, многу е сакалдисана.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Гушкување и бацување, такви работи да нема! (Отидува.)

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Многу е брза и подвижна.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Многу е важно за презимување растенијата убаво да ги измиеме.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

СУЛТАНА: Евто мисли само него. Многу е уплашен.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Денеска не беше баш добро, но утре ќе биде друга приказна.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Е многу е смешно. Би сакала да ѝ го смачкам тој пилешки мозок.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Сега и овој е упропастен.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Провери го каменот, пред да ја отклучиш вратата проверуваш да нема скршени прозорци и си го чуваш пиштолот во фиоката покрај креветот. ќе му кажам да ми даде уште една шанса.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

- Земи, од јагоди и од чоколадо е, многу е вкусен.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

- Во право си, - реков помирливо и за да го одоброволам излажав: - Многу е глупаво да имаш родители.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Така снејке, сполајти. Многу е гладно.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Потоа настапи мала непријатна тишина во која решив да се проѕевнам за да покажам дека ми дошло време за попладневната дремка.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

- Да, да, - ја прекинуваше мајка ми со ист интензитет на гласот, - многу е умен, и убав е да го видиш, висок, згоден, личи на нашиот сој!

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

— Што знам, Филипе, далеку... — Многу е далеку од Солун? — Многу, велам, зошто прашуваш?

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Ногата ми ја оперирале и ми врзале лонгета. До креветот ми оставиле и патерици за да се помагам... Многу е за кажување...

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

- Леле, Адо, кој сега ќе се влечка докај тебе со автобус, џенем е тој твој Аеродром! А и многу е жешко.