многу (прил.) - те (зам.)

- Љубов моја! Знаеш колку многу те сакам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ја гушкав твојата слика, плачев, многу плачев, сакав да се врати времето, па тебе да те гушнам и да ти кажам колку многу те сакам.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
„Рози, многу те сакам. Сиве овие години те чекав. Ти требаше да дојдеш порано. Но не дојде толку рано.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Многу те сакам мамо!“, не пропушта да каже, никогаш, ама баш никогаш.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
БОЖАНА: (Се враќа од црква, облечена во празнична црнина). Слатките пилци на мајка!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
СИМКА: (Со насмевка). Од црква идам, Костадине. Бев пред света Пречиста... да ја дарувам... (Срамежливо). Костадине, денес многу, многу те милувам...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
- Многу те поздрави дедо, - рече Бојан, - и рече ти да ни одбереш кученце. - А за тоа ли дојдовте?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Мамо, мамичке, колку многу те сакам, само да знаеш, - ми излетува одненадеж голема нежност и се втурнувам во неа, да ја гушкам и да ја бакнувам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Многу те поздравија, ќе им речам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дека многу те милувам, синко Силјане, та затоа ти ја прикажувам оваа приказничка, да се свестиш и да се оставиш од тие лоши другари што те учат на лошо оти може Господ да те стори со секакви лошотии.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Многу те поздравува и ти прати едно кило шеќер.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Јас ногу те фалев кај чоеко, а тој не е било кој, ќе дознајш. okno.mk 69
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)