многу (прил.) - врева (имн.)

2. А тој пусти снег си редеше, си редеше... Шшш, без многу врева, шшш, секој шум го попиваше како цариградско кадифе: секоја викотница ја правеше мека како урда: а секоја смеа како истурање на ѓулсуи.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
(Сѐ она што таа подразбира под „особини на кучето”, всушност мисли на особини што треба да ги има детето - мало, слатко, лесно за одржување, да не прави многу врева...).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)