Малку пред тоа го напуштив сонот, во кој: „Не видов ништо убаво,освен трупови, луѓе и многу дрвја...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Ама глув е веќе Витомир. Глуво е и времето, како што е глуво и дрвото, смешано со многу дрвја.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)