Утринава во хотелската бања водата е малку пожешка од вчера а научно е докажано колку водата е пожешка толку повеќе паѓа силата и неправдада, иако водената пареа на мнозина им го замаглува утринскиот поглед кон црвениот бајрак развеан на највисокиот балкон.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Тогаш од пепелта на самотијата се зададе Давид, на мнозина им се стори малку подгрбавен и омлитавен, киниса средполе, однапред отпишан и прежален од сите, да му се истопори еден на еден на титанот, мечка страв мене не страв, нешто си мрмореше самиот на себе додека ја токмеше прачката, срдито си велеше доста тука се пееше прачка имам кураж немам, време е да има варено млеко за нашите деца, време е на пазарите да има и цреши без црви и со црешови семки да се запише дека тука нешто вистински постоело.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
ВОДАТА ВО ХОТЕЛСКАТА БАЊА Е ПОЖЕШКА
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Зад сека грмушка се крие идеалот за збогатување набрзина, зад сека грмушка на оние кои се стискаат да не се измочат в гаќи силници им ги превртуваат џеповите и кога нема да најдат ни петпаре од бес ги плескаат по газовите, ги влечат за уши, им бркаат во очите.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Уља ми вели да појдеме кај Мисајлета Ковачот. Кај Прпушовци. Знам дека тој нешто се разбираше, на мнозина им имаше извадено заби шупливи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога ќе прогласат дека дошло времето на победи, на мнозина им се смалуваат и проретчуваат соништата.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)