Веројатно, затоа што бев мошне весел човек, кој со радост го гледа широкиот Божји свет, кој ја одложува работата заради смеа, шега и низа од сложени анегдоти, што ги освежуваше другите, зафатени со работата, со здодевните сметки и интриги.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Јас работев во канцеларијата крајно несмасно и до денес не можам да сфатам, зашто мене таму ме трпеа шест години, мрзлив, јас ја гледав работата со одвратност и по секој повод спорев не само со благајниците, но и со директорот.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
- Се позамисли малку и, вадејќи ја раката од својата шилеста брада (секогаш раката му беше на брадата прилепена), - мавна со неа свртувајќи се кон Големата вода и, со мошне весел глас, рече: - Се обложувам, малечок, дека ти не знаеш и со што си го заслужил ова место.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)