навистина (прил.) - ли (чест.)

„Навистина ли е исклучено она таму?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Навистина ли и гледам добро?“ „Те уверувам, Марија.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Чу иако не беше сигурен дека таа тоа го рекла: „Никола, навистина ли сакаше да се венчаме?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Третиот вторник Атиџе пак не се појави во Чифте-амамот, и тоа речиси го спобудале. Навистина ли беше болна? Од што?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Несвесно продолжив да чекам кон забелот што се исправаше како од бескрајна темна лочка, чиниш крепост е што чува некоја тајна - ќе се добереш до неа и ќе си ја догледаш судбината до својот суден ден, дури и подалеку, судбината на она што си видел и што си сретнал, на она што ќе остане по тебе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Гривест ат! Навистина ли видов бел коњ во тоа благо утро во кое и каменот се рассонуваше или пред моите усвитени црнки трепетеше павлака на треска загнездена во мене на овој пат?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кутрите, уште не научиле дека минато се и сите скришни љубови, па да го постават клучното прашање за истрагата: навистина ли се само обично минато скришните љубови при толку живи бивши љубовници?
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
- Навистина ли си решил сам да живееш? - прашува учителот. Молчам.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
62 „Да“, велам. „Помош“ велам. „Што, капетане?“ „Ништо не реков.“ „Рековте ‘помош‘, капетане.“ „Навистина, Метјуз, навистина ли?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)