Во времето на второто попување на Зафир Јосков, инаку поради непостојаноста или поради некое растение со кое лекувал наречен Вртипоп, на молчалив прилепски бег му се разболеле наеднаш двајца синови, едниот од тешка треска, другиот од оглушување на едното уво, првиот близу до смртта, во брзо сушење и во агонија, вториот споулавен од болки.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Се радуваат двајцата, а потоа наеднаш двајцата извикуваат: - Кога ќе дојде пролет ќе ги пасеме заедно!.., И така разговараат децата преку реката.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Се радуваат двајцата, а потоа наеднаш двајцата извикуваат: - Кога ќе дојде пролет ќе ги пасеме заедно!.., И така разговараат децата преку реката.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)